| ชื่อเรื่อง | The Swarm |
| เรตติ้ง | 5.3 |
| นักแสดง | Suliane Brahim,Sofian Khammes,Marie Narbonne |
| จำนวนตอน | 1.41 ชั่วโมง |
รีวิวหนัง The Swarm Netflix
รีวิวหนัง The Swarm Netflix ภาพยนตร์แนวสยองขวัญที่ดันเล่าเรื่องดราม่ามากกว่า เวลาที่เรารับชมภาพยนตร์สยองขวัญแน่นอนว่าสิ่งที่พวกเราคาดหวังก็คือฉากที่เต็มไปด้วยความสยองขวัญนั่นเอง แต่หลายครั้งภาพยนตร์หลายเรื่องก็ไม่สามารถทำได้เพราะความสยองขวัญจำเป็นที่จะต้องปูเรื่องราวและทำให้ผู้รับชมรู้สึกผูกพันไปกับตัวละครก่อนถึงจะเข้าสู่องค์ความสยองขวัญได้ ดังนั้นมันจึงไม่น่าแปลกใจที่เวลาเรารับชมภาพยนตร์สยองขวัญหลายเรื่องในช่วงแรกจะมีการปูเรื่องราวให้เราได้ทำความเข้าใจก่อนที่จะเป็นความสยองขวัญในองค์ต่อมา
แต่เชื่อว่าหลายคนก็น่าจะเคยพบเจอกับภาพยนตร์ที่จนองค์ 3 แล้วความสยองขวัญก็ยังไม่โผล่มาเลย กว่าเราจะได้สัมผัสกับความสยองขวัญก็ปาเข้าไปองค์สุดท้ายของภาพยนตร์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว จะบอกว่ามันไม่ใช่ภาพยนตร์สยองขวัญก็ไม่ได้เพราะมันก็เป็นภาพยนตร์สยองขวัญแต่มันดันเล่าเรื่องราวดราม่ามากกว่าเสียอย่างนั้น ถึงอย่างนั้นภาพยนตร์เรื่องนี้ก็มีคนที่ชื่นชอบไม่น้อยเลยทีเดียวโดยเฉพาะคนที่อยากรับชมภาพยนตร์สยองขวัญแต่ขี้กลัว วันนี้เราจึงจะมาแนะนำภาพยนตร์สยองขวัญที่เน้นความดราม่ามากกว่าอย่าง The Swarm
อย่างไรก็ตามภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่แนะนำเป็นอย่างยิ่งสำหรับคนที่กลัวแมลงเพราะเรื่องราวส่วนใหญ่จะเล่าเรื่องราวอยู่ในฟาร์มแมลงอย่างตั๊กแตน ไม่ใช่ตั๊กแตนธรรมดาแต่เป็นตั๊กแตนตัวเบ้อเริ่มที่กินเลือดมนุษย์อีกด้วย ดังนั้นขอบอกเลยว่าหากคุณเป็นคนกลัวแมลงแล้วล่ะก็คุณจะได้สัมผัสกับความสยองขวัญตั้งแต่เริ่มต้นรับชมกันเลยทีเดียว
เรื่องราวในภาพยนตร์เรื่อง The Swarm
The Swarm เป็นภาพยนตร์ที่จะเล่าถึงเรื่องราวของครอบครัวหนึ่งประกอบไปด้วยหญิงผู้เป็นแม่ ลูกสาวคนโต และลูกชายคนเล็ก ด้วยความที่เธอเป็นแม่หม้ายทำให้เธอนั้นประสบปัญหาทางด้านการเงินเนื่องจากต้องเลี้ยงลูกตามลำพังถึง 2 คน ด้วยเหตุนี้เธอจึงพยายามสร้างธุรกิจเล็กๆ ขึ้นมาเป็นของตัวเอง แต่มันไม่ใช่ธุรกิจธรรมดาทั่วไปเพราะมันคือธุรกิจทำฟาร์มแมลงอย่างตั๊กแตน เธอเชื่อว่าโปรตีนจากแมลงนั้นจะสามารถขายได้ในราคาที่แพง แต่ถึงอย่างนั้นธุรกิจของเธอก็ไม่ประสบความสำเร็จอย่างที่หวังเอาไว้
ไม่เพียงเท่านั้นธุรกิจที่แสนจะแปลกประหลาดของเธอยังทำให้ลูกสาวคนโตถูกล้อโดยเพื่อนในโรงเรียนเรื่องธุรกิจของแม่ที่เลี้ยงแมลงจนทำให้เด็กสาวรู้สึกเครียดและอับอายเป็นอย่างมาก ในขณะเดียวกันลูกชายคนเล็กที่ต้องการจะเล่นฟุตบอลก็ไม่สามารถเล่นได้เนื่องจากแม่ไม่มีเงินทุนมากพอที่จะสนับสนุนเขา ครอบครัวของพวกเขานั้นเปรียบเสมือนกับกำลังเดินทางสู่ทางตันเพราะแม่ซึ่งเป็นผู้นำไม่ประสบความสำเร็จในการหาเงิน แทนที่เธอจะเปลี่ยนธุรกิจแต่เธอก็ยังคงดึงดันทำธุรกิจมาแรงเหมือนเดิมเพราะคิดว่าแมลงจะกลายเป็นแหล่งโปรตีนที่มีความสำคัญและราคาแพงมากยิ่งขึ้นในอนาคตที่โลกจะต้องเผชิญกับปัญหาขาดแคลนอาหาร
แต่แล้วก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นเมื่อเธอหรือล้มในโรงเรือนจนมีแผลและเลือดไหลออกมา เหล้าตั๊กแตนนับพันตัวก็ได้รู้มากินเลือดของเธอและมันก็ได้เจริญเติบโตเป็นอย่างดีอีกด้วย อุบัติเหตุในครั้งนี้จึงทำให้เธอพบว่าแท้จริงแล้วหากเลี้ยงตั๊กแตนเหล่านี้ด้วยเลือดจะทำให้ธุรกิจของเธอเจริญรุ่งเรืองได้มากยิ่งขึ้นและมันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ แต่อย่างไรก็ตามมันทำให้เธอถลำลึกลงไปเรื่อยๆ ถึงขั้นที่ขโมยทั้งสุนัขและวัวซึ่งเป็นสัตว์เลี้ยงของเพื่อนบ้านมาให้เหล่าตั๊กแตนของเธอกิน โดยที่เธอไม่รู้เลยว่ากำลังทำบางสิ่งบางอย่างที่จะส่งผลตามมาแบบที่ไม่มีใครคาดถึง
ความรู้สึกหลังรับชมภาพยนตร์เรื่อง The Swarm
The Swarm เป็นภาพยนตร์สยองขวัญอย่างแน่นอนสำหรับคนที่กลัวแมลง แต่สำหรับใครที่ไม่ได้กลัวทั้งเลือดและแมลงภาพยนตร์เรื่องนี้จะเป็นภาพยนตร์ดราม่าสำหรับคุณแทนเพราะกว่าที่มันจะเป็นไปด้วยความสยองขวัญก็ปาเข้าไปก่อนจบเรื่องเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ดังนั้นในฐานะของภาพยนตร์สยองขวัญสำหรับเราถือว่าสอบตก แต่ในฐานะของภาพยนตร์ดราม่าครอบครัวถือว่าสามารถทำออกมาพอใช้ได้เลยทีเดียว โดยเฉพาะตัวละครผู้เป็นแม่ที่มีปมภายในจิตใจที่น่าสนใจไม่น้อย
แต่โดยรวมแล้วการเล่าเรื่องนั้นค่อนข้างช้า มีหลายอย่างที่ไม่สมเหตุสมผลเป็นอย่างยิ่งโดยเฉพาะการที่คนเป็นแม่ตัดสินใจขโมยสัตว์เลี้ยงของเพื่อนบ้านมาให้จักกับแฟนตัวเองกินทั้งที่เธอก็สามารถหาอาหารเป็นสัตว์อย่างอื่นให้ตั๊กแตนกินก็ได้ไม่จำเป็นต้องขโมยแต่อย่างใด ความไม่สมเหตุสมผลของภาพยนตร์จะทำให้เราอดรู้สึกหงุดหงิดไม่ได้ขณะรับชมกับการตัดสินใจแปลกๆ ของตัวละคร
และที่สำคัญดูเหมือนว่าภาพยนตร์จะพยายามทำออกมาให้งานภาพค่อนข้างซอล์ฟมากที่สุดจะได้ฉายในโรงภาพยนต์ได้โดยไม่โดนเรทสูงมาก ด้วยเหตุนี้เราจึงจะไม่ได้เห็นฉากแมลงนับหมื่นนับพันไล่โจมตีผู้คนหรือกินมนุษย์อย่างน่าสยดสยองแต่อย่างใด ตัดภาพมาอีกทีก็กลายเป็นศพไปเสียแล้ว แม้ว่ามันจะดูสยองขวัญแต่ความตื่นเต้นในการไล่ล่าในภาพยนตร์สยองขวัญก็หายไปอย่างสิ้นเชิง
โดยรวมแล้วภาพยนตร์เรื่องนี้ถือว่าเป็นภาพยนตร์ที่สามารถรับชมเพื่อฆ่าเวลาได้ แต่ถ้าคุณอยากจะรับชมภาพยนตร์ที่คุ้มค่าแก่เวลา เราอาจจะยังไม่แนะนำภาพยนตร์เรื่องนี้โดยเฉพาะหากคุณคาดหวังความสยองขวัญจากมัน
ตัวอย่างหนัง The Swarm
รีวิว หนัง The Swarm บางส่วนจาก playinone
The Swarm ตั๊กแตนเลือด (ชื่อฝรั่งเศส La nuée) หนังสยองขวัญแนวสัตว์กินคนจากฝรั่งเศสของ Netflix เรื่องราวของแม่หม้ายลูกสองที่ทำธุรกิจฟาร์มแมลงสยองขวัญ ใช้เลือดเป็นอาหารเพาะพันธ์ตั๊กแตนจนเกิดหายนะขึ้นในครอบครัว
หนังสยองขวัญแนวสัตว์กินคนที่ไม่ค่อยมีมาให้เห็นในปัจจุบันนัก ยิ่งจากฝรั่งเศสด้วยไม่ค่อยเห็นแนวนี้มาก่อน เพราะหนังฝรั่งเศสมักมีสไตล์การกำกับแบบเนิบๆ เนือยๆ ไปตลอดเรื่องจนจบ และเรื่องนี้ก็ยังหนีไม่พ้นอารมณ์แบบที่ว่านี้เช่นกัน
ในฐานะที่ผู้เขียนเป็นแฟนหนังสัตว์กินคนคนหนึ่งที่ดูมาตั้งแต่อดีต หนังพวกนี้คือต้องพยายามหาไอเดียสัตว์ตัวใหม่ๆ มาขายไม่ให้ซ้ำใคร คือจะมีสัตว์แบบนี้มากินคนก็มีได้แค่เรื่องเดียวหรือสองเรื่อง ยกเว้นพวก ฉลาม จระเข้ งู สัตว์ยอดฮิตพวกนี้มีทำซ้ำมาเรื่อยๆ ซึ่งตั๊กแตนก็เคยมีมาก่อนแล้วในหนัง Locusts ปี 2005 เป็นแนวตั๊กแตนที่ถูกดัดแปลงพันธุกรรมหลุดออกมา แต่ดันไม่ได้กินคนแค่ทำลายพืชผลหนักจนรัฐบาลต้องออกมาปราบ
ซึ่งก็ผิดหวังที่มันไม่ได้กินคนนี่แหละครับ มาเรื่องนี้ก็เกือบจะคล้ายๆ กันเมื่อหน้าหนังเป็นแนวตั๊กแตนกินคน แต่ในเรื่องจริงๆ แทบจะเป็นหนังแนวแม่โรคจิตพยายามทำฟาร์มตั๊กแตนให้สำเร็จให้ได้ แม้จะต้องใช้เลือดมาเลี้ยงก็ตาม โดยฉากกินคนที่รอดูไปอยู่เอาท้ายสุดของเรื่องใกล้จบสิบนาทีสุดท้าย ซึ่งถ้าใครเป็นแฟนแนวนี้อยากดูแค่ฉากพวกนี้ก็ข้ามๆ ไปดูได้เลยก็ได้ครับ เพราะทั้งเรื่องมันเน้นวนเวียนกับดราม่าครอบครัวพ่วงปัญหาธุรกิจฟาร์มแมลงซะมากกว่า
ตัวเรื่องปูดราม่าว่านางเอกเป็นแม่หม้ายลูกสอง ที่พยายามหันมาทำธุรกิจฟาร์มตั๊กแตน โปรตีนจากแมลงส่งร้านอาหารราคาแพง แต่กลับไม่ประสบความสำเร็จในการเลี้ยง ลูกสาวก็มีปัญหาถูกเพื่อนในโรงเรียนล้อเรื่องแม่เลี้ยงตั๊กแตนอย่างหนักจนเครียด อับอายเพื่อน (ถ้าพล็อตนี้ในไทยคงไม่ผ่าน เพราะเพื่อนคงมีแต่มาขอตั๊กแตนไปกินหมด) ลูกชายคนเล็กเล่นฟุตบอลจริงจังก็ขาดเงินทุนสนับสนุนจากแม่
กลายเป็นครอบครัวนี้เหมือนจะเอาตัวไม่รอดเพราะแม่ที่เป็นผู้นำประสบความสำเร็จ แถมยังยึดมั่นถือมั่นว่าธุรกิจแมลงนี้เป็นอนาคตของอาหารโปรตีนในอนาคตเมื่อยามโลกขาดแคลน ซึ่งก็เป็นเรื่องจริงที่เทรนด์การกินแมลงกำลังเริ่มนิยมไปทั่วโลก จากรสชาติที่ดีกับอัตราส่วนโปรตีนต่อน้ำหนักเท่ากันแมลงมีให้มากกว่า ผู้สร้างจึงนำไอเดียนี้มาต่อยอดให้เป็นหนังสยองขวัญที่พ่วงเรื่องธุรกิจแมลงไปด้วย โดยให้นางเอกพยายามหาทางขายแมลงที่ตนเองเลี้ยงทุกทางในราคาที่ดี แต่กลับไม่สามารถหาตลาดแบบนั้นได้ เพราะเธอเองก็เลี้ยงเพาะพันธ์ได้ไม่มากพอเช่นกัน
ช่วง 30 นาทีแรกตัวเรื่องปูวนเวียนกับเรื่องปัญหาดราม่าครอบครัวพ่วงธุรกิจฟาร์มแมลงของนางเอก จนกระทั่งวันหนึ่งนางเกิดพลาดลื่นล้มในโรงเรือนจนได้แผล ตั๊กแตนมารุมกินเลือด ซึ่งเป็นจุดเปลี่ยนของเรื่องที่คนดูแนวหนังสัตว์กินคนคิดว่ามันต้องมาแล้วฉากกินคนที่รออยู่ แต่กลายเป็นว่าหนังก็ยังไม่เดินไปในทิศทางนั้นเลย กลายเป็นการสานต่อแนวธุรกิจแมลงของเธอต่อไปอีก เมื่อเธอก็ได้เห็นว่าแมลงเติบโตดี ก็เริ่มขยายฟาร์มใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆ
และก็ปกปิดความลับเรื่องการเอาเลือดตัวเองพ่วงกับการขโมยสัตว์เลี้ยงเพื่อนบ้านอย่าง หมา วัว มาให้ตั๊กแตนกิน ก่อนเอาแมลงไปขายเป็นอาหารสัตว์ให้คนเลี้ยงเป็ดทำฟัวกราส์ (ตับเป็ดตับห่าน) ที่เป็นอาหารขึ้นชื่อของฝรั่งเศส ซึ่งเอาจริงๆ ผู้เขียนคิดว่าอาจจะไม่ต้องไปแนวกินคนแล้วก็ยังได้ แต่ทำเป็นแนวแหวะว่าเลี้ยงแมลงด้วยเลือดอะไรแบบนี้ก็น่าจะดี แต่หนังก็ไม่ได้จะเน้นแหวะแบบนั้นอีก ถึงจะมีฉากเน้นเลือดสัตว์ แผลจากแขนนางเอกที่ตั๊กแตนรุมกิน หรือฉากโคลสอัพตั๊กแตกกินเลือด แต่มันก็ทำได้แค่สยองนิดๆ หน่อยๆ ไม่ได้ถึงใจอะไรมาก อาจจะรู้สึกว่านี่เป็นหนังที่โฟกัสไปที่ผู้หญิงโรคจิตอยากเลี้ยงแมลงให้สำเร็จเพื่อครอบครัวซะมากกว่า
และจุดนี้เองก็เป็นปัญหาใหญ่ของเรื่องจากความไม่เมคเซนส์ประหลาดๆ ตรงที่เกี่ยวข้องกับการเลี้ยงตั๊กแตนอย่าง ทำไมนางเอกต้องขโมยสัตว์เลี้ยงเพื่อนบ้านไปให้ตั๊กแตนกิน ซึ่งถ้ามองว่าในเรื่องนางพยายามให้ธุรกิจประสบความสำเร็จ การหาเป็ดไก่หรือสัตว์เล็กอย่างอื่นมาให้ตั๊กแตนน่าจะง่ายกว่าเยอะ แถมยังทำได้ต่อเนื่องไม่มีปัญหาต้องไปขโมยใครด้วย หรือการหาเลือดสัตว์ในฝรั่งเศสก็ดูหายากแบบไม่ค่อยเข้าใจเหตุผลนัก (ในเรื่องบอกว่านางเอกไม่ได้เข้าสมาคมเกษตรเลยขายเลือดให้ไม่ได้) แถมตัวนางเอกนอกจากขโมยสัตว์มาให้ตั๊กแตนกินแล้ว ตัวเธอเองก็ยังต้องเอาตัวไปให้ตั๊กแตนกัดกินเลือดบ่อยๆ อีกด้วย จนมาเป็นปมว่าเธอต้องใส่เสื้อมิดชิดตลอดเรื่อง ซึ่งจริงๆ ไม่จำเป็นต้องเอาตัวเข้าไปก็ได้ แค่ถ่ายเลือดมาให้ตั๊กแตนกินก็น่าจะพอแล้ว แต่ในเรื่องก็ไม่ได้มีคำตอบอะไรพวกนี้ให้เลยครับ
ด้วยความที่หนังทั้งอืดทั้งเอื่อย เนือยๆ กับเรื่องราวดราม่าแบบที่บอกไป แม้มันอาจจะไม่ถึงกับแย่สุดๆ แต่ในฐานะหนังสัตว์กินคนต้องบอกว่ามันจะไม่ผ่านก็เพราะการโฟกัสผิดจุดไปปูเรื่องอื่นซะเยอะนี่แหละครับ ซึ่งพอถึงช่วงที่ตั๊กแตนหลุดออกมากินคนตอนท้าย (จริงๆ มีหลุดมากลางเรื่องครั้งหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้มีอะไรต่อมาเลย) เวลาในหนังมันก็ใกล้หมดแล้ว ผู้สร้างพยายามเลี้ยวกลับลำสุดตัวให้ตั๊กแตนมากินคนติดๆ กันเพื่อเอาใจคนดู แต่ก็ยังไม่ถึงใจอยู่ดี เพราะหนังเล่นตัดฉากมีตั๊กแตนมาเกาะทั่วตัวนอนตายแล้ว ไม่มีฉากเริ่มจู่โจมกัดกินคนแบบที่ควรจะมีในแนวหนังแบบนี้ อย่างฉากตั๊กแตนรุมพังบ้านก็ไม่มี ใช้ตัดฉากเอาทั้งหมด
playinone